Medycyna w Powstaniu Warszawskim
Wystąpienie Rektora Akademii Medycznej
Janusz Piekarczyk
Wystąpienie Rektora Akademii Medycznej
Wielce Szanowni, Czcigodni
Uczestnicy Powstania Warszawskiego,
Sanitariuszki, Lekarze, Medycy!
Wielki to dla mnie zaszczyt i honor, wielki to honor dla nas, przedstawicieli władz Akademii Medycznej w warszawie, że możemy uczestniczyć w tej uroczystej Sesji w Zamku Królewskim w warszawie. Sesji poświęconej Medycynie w Powstaniu Warszawskim, poświęconej Wam, Wielce Szanowni Uczestnicy Powstania Warszawskiego.
Dopiero 60. rocznica Powstania stała się okazją do uczczenia, głośnego, z należytą oprawą, uczczenia pamięci tego Wielkiego czynu Zbrojnego, Wyzwoleńczego, czynu Wielkich Nieujarzmionych, a więc wolnych ludzi, którzy nigdy nie poddali się, nie ulegli terrorowi, przemocy wroga, którzy musieli, co gorsza, czekać 50-60 lat, aby usłyszeć oficjalnie wypowiedziane słowa wdzięczności, podziękowania od oficjalnych władz Rzeczypospolitej i tego Miasta, Miasta umęczonego, ale niezłomnego. Wydarzenia jubileuszowe tego roku dostarczyły nam wszystkim niezapomnianych przeżyć, emocji…
Wdzięczność, cześć i wielki szacunek to odczucia, które winniśmy Uczestnikom Powstania Warszawskiego, którzy przelali krew i oddawali życie po to, abyśmy dzisiaj mogli żyć znów w wolnej i coraz piękniejszej Warszawie, w warszawie i w Polsce.
Dopiero teraz, po 60 latach, wypowiedziano te słowa, cytuję: „Nie wiadomo, jakie byłyby losy Polski i Polaków w drugiej połowie XX wieku, gdyby nie ten czyń powstańczy”…
Wielce Szanowni Państwo! My, którzy przyszliśmy na świat po wojnie, niewiele wiedzieliśmy o tamtych latach, o Powstaniu, o walce, o cierpieniu i krzywdzie doznanej z rąk okupantów i później tzw. wyzwolicieli… My w tej rzeczywistości pojawiliśmy się, rośliśmy i teraz korzystając z dobrodziejstwa spuścizny historii, państwa heroicznych czynów, powinniśmy pamiętać, czcić i przekazywać pamięć następnym pokoleniom Polaków, następnym pokoleniom medyków: lekarzy, pielęgniarek i szeregu nowych zawodów medycznych, które pojawiły się w nowoczesnym społeczeństwie XXI wieku i które są aktualnie kształcone w naszej uczelni.
Tak, czujemy się moralnie zobowiązani do tego, aby mówić im o Państwa czynach, o walce, o niepodległości i walce o życie…
W imieniu władz Uczelni i Senatu naszej Alma Mater serdecznie dziękuję za Państwa bezcenne czyny, a teraz także i słowa pisane i mówione, aby ocalić od zapomnienia, aby podnieść ducha dla pokrzepienia serc.
Serdecznie dziękuję Panu Prof. Andrzejowi Danyszowi za to, że zechciał wygłosić wykład inauguracyjny w 60. rocznice Powstania, którego tytuł będzie brzmiał Służba Zdrowia w Powstaniu Warszawskim.
Pozwólcie, Szanowni Państwo, że zwrócę się jeszcze do wielce szanownych instytucji, a mianowicie Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego i jego Prezesa Prof. Jerzego Jurkiewicza oraz do Związku Powstańców Warszawskich i Prezesa Płk. Zbigniewa Ścibor-Rylskiego za organizację tej konferencji oraz za olbrzymią pracę organizacyjną i wydawniczą- bezcenne dzieła poświecone medycynie w Powstaniu Warszawskim. My wszyscy jesteśmy wdzięczni za ocalenie od niepamięci faktów o Was i o tych, których już nie ma wśród nas, o codziennym- niecodziennym życiu Powstańczej warszawy i roli służby zdrowia w tamtych historycznych wydarzeniach. Serdecznie dziękuję Państwu za heroizm tamtych dni. Na zakończenie przytoczę słowa Ojca Świętego Jana Pawła II:
„W szczególny sposób chcę oddać hołd lekarkom i pielęgniarkom, które jako sanitariuszki troszczyły się o walczących. Wiele z nich zostało zamordowanych wraz z rannymi, którym świadomie towarzyszyły do końca. Ufam, że pamięć tych heroicznych kobiet i dziewczyn pozostanie zawsze żywa, jako wezwanie do bezinteresownej służby potrzebującym”.
Dziękuję Państwu za uwagę.