Pamiętnik TLW 2010
Profesor Maria Kobuszewska-Faryna (1920-2009)
Andrzej Zaorski
Profesor Maria Kobuszewska-Faryna (1920-2009)
Pani Profesor, a dla nas, koleżanek i kolegów ze Szkoły Zaorskiego – Marysia, urodziła się w Warszawie 5 stycznia 1920 r. Początkowo mieszkała na Bródnie, a potem w Śródmieściu przy ul. Skorupki z rodzicami i młodszą siostrą; tu też urodził się młodszy brat Jan, znany wszystkim aktor teatralny i kabaretowy.
Marysia uczęszczała do szkoły Leonii Rudzkiej przy ul. Zielnej 15, założonej w 1886 r., maturę zdała w roku 1937.
Na Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego im. Józefa Piłsudskiego zdała w roku 1938 i pierwszy rok studiów odbyła przed wojną. W tym samym roku rozpoczęła studia medyczne moja siostra Barbara Zaorska i od tego czasu przyjaźniły się, a w czasie okupacji razem kontynuowały naukę od marca 1941 r. w Szkole dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego dr. Jana Zaorskiego, czyli na tajnych studiach medycznych.
Tak się złożyło, że obie – Basia i Marysia – zupełnie niezależnie zostały aresztowane i znalazły się w więzieniu gestapo na Powiślu, w tzw. Serbii, czyli więzieniu dla kobiet. Był rok 1943. W tym czasie istniały jeszcze możliwości kontaktów za pomocą grypsów (przez strażniczki Polki) i obie rodziny korzystały z tych dróg wspólnie. Sprawa nie była ciężka, po paru miesiącach obie studentki zostały zwolnione 25 marca 1943 r. i kontynuowały studia w Szkole Zaorskiego.
Maria Kobuszewska ukończyła studia i otrzymała dyplom na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego w roku 1946. Pracę zawodową rozpoczęła jako asystent Zakładu Anatomii Patologicznej w latach 1948-1951, adiunkt w latach 1951-1955 i docent 1955-1961. Poza pracą w Zakładzie Anatomii Patologicznej była lekarzem sportowym i szkolnym, była też w latach 1948-1949 kierownikiem przychodni dla młodzieży szkolnej na Pradze.
W Pracowni Anatomopatologicznej Szpitala Miejskiego nr 4 pracowała jako prosektor w latach 1948-1951. W tym czasie zdobyła specjalizację I stopnia z zakresu anatomii patologicznej w roku 1948, a następnie w zakresie II stopnia w roku 1953. Jednocześnie przedstawiła pracę pt. „Komórczaki obcosiedliskowe u kobiet” i zdobyła stopień doktora medycyny.
Równocześnie z pracą naukową pracowała w poradni PCK jako lekarz, a także w Zakładzie Patomorfologii CMKP w Warszawie. W roku 1954 uzyskała tytuł doktora habilitowanego, profesorem nadzwyczajnym została w roku 1965, a zwyczajnym w roku 1985.
W 1959 roku prof. Maria Kobuszewska otrzymała wraz z Zygmuntem Ruszczewskim I nagrodę Polskiego Towarzystwa Anatomopatologicznego za pracę pt. Histopatologia szczegółowa narządu kobiecego rodnego.
W latach 1961-2000 była kierownikiem Pracowni Anatomopatologicznej Szpitala Bielańskiego.
Profesor Maria Kobuszewska-Faryna jest autorką i współautorką 80 prac z zakresu histopatologii ginekologicznej, patomorfologii zmian w przebiegu grypy, patomorfologii onkologicznej oraz dydaktyki medycyny podyplomowej, a także cyklu 22 prac badawczych na temat tworzyw sztucznych w medycynie (1964-1978); jest współautorką podręcznika Histopatologia szczegółowa narządu kobiecego rodnego (1958).
Powyższy suchy opis życia zawodowego prof. Marii Kobuszewskiej-Farynowej niewiele mówi o jej życiu codziennym, rodzinnym i towarzyskim, trzeba więc powiedzieć, że Maria była zamężna z dr. Tadeuszem Faryną, chirurgiem dziecięcym w klinice przy ul. Działdowskiej, który niestety odszedł z tego świata w grudniu 1973 roku.
Doktor Jan Faryna, syn państwa Farynów, jest doktorem medycyny, specjalistą cytologiem i patomorfologiem. W rodzinie poznaliśmy też wybitnego aktora teatralnego i kabaretowego, pana Jana Kobuszewskiego, którego niezwykły talent podziwiają szczególnie warszawiacy, i to już trzecie pokolenie.
Profesor Maria Kobuszewska-Farynowa przez wiele lat była członkiem Koła Słuchaczy Szkoły Zaorskiego oraz Lekarzy Kombatantów Powstania Warszawskiego przy Towarzystwie Lekarskim Warszawskim. Brała czynny udział w uroczystościach i spotkaniach koleżeńskich naszego Koła, a także Związku Powstańców Warszawskich, szczególnie z okazji zbudowania i odsłonięcia pomnika Żołnierzy Służby Zdrowia Powstania Warszawskiego.
Marysia radowała się z każdego naszego spotkania koleżeńskiego z okazji świąt (opłatek i „jajeczko”) i stałych comiesięcznych spotkań, na których opowiadała swoje wspomnienia i nieraz wygłaszała krótkie referaty z zakresu nowości swojej specjalności. Niestety, pamięć zaczęła ją zawodzić i wtedy telefonowała do mnie, aby upewnić się o terminie spotkania.
Na ostatnim „jajeczku” w 2009 r. była obecna, potem odbyliśmy jeszcze kilka rozmów telefonicznych i w dniu 22 listopada 2009 r. profesor Maria Kobuszewska-Faryna odeszła na zawsze.