Powstanie Warszawskie i Medycyna tom I

OD WYDAWCY

OD WYDAWCY

wyd. I i II

W dniu 10 maja 2000 r. z inicjatywy Związku Powstańców Warszawy i Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego, odbyło się w Klubie Lekarza spotkanie, na które zaproszono lekarzy i medyków, uczestników Powstania Warszawskiego. Spotkanie zgromadziło kilkadziesiąt osób –Żołnierzy Powstania, z których wielu zadeklarowało wolę napisania bądź przekazania do publikacji już wcześniej przygotowanych relacji z tamtych dni.

Wybrano Komitet Redakcyjny w osobach Profesora Andrzeja Danysza, Doktora Witolda Stembrowicza i Doktor Janiny Bauer-Gellert, a piszący te słowa zobowiązał się w imieniu TLW do wydania wspomnień. Stosowna uchwała Zarządu Towarzystwa potwierdziła złożone przez Prezesa zobowiązanie.

W czasie jednego z późniejszych spotkań, Prof. Danysz zaproponował zebranym, aby wobec pojawiających się coraz to nowych wzbogacających inicjatyw i zamierzeń, wybiegających poza ustalone plany wydawnicze, utworzyć przy Towarzystwie Lekarskim Warszawskim Koło Lekarzy i Medyków Uczestników Powstania Warszawskiego. Wniosek został przyjęty, Prof. A. Danysz został wybrany pierwszym Przewodniczącym nowopowstałego Koła.

Fakt, że świadkowie i uczestnicy powstańczego dramatu, ludzie, którzy są dla nas autorytetem i przykładem, a ich życie punktem odniesienia dla zrozumienia słów Ojczyzna i patriotyzm, zechcieli dołączyć do grona naszych członków, przyjęliśmy jako ogromny zaszczyt i wyróżnienie. Ich obecność wśród nas to przecież jeszcze jeden dowód i świadectwo tego, że również dzisiaj Towarzystwo wypełnia właściwie swoją, trwającą nieprzerwanie od przeszło 180 lat misję. Ta misja to realizacja, niezależnie od warunków i okoliczności, przyjętego przez naszych wielkich Poprzedników programu edukacyjnego, etycznego i patriotycznego.

Niech mi będzie wolno powtórzyć w tym miejscu słowa, którymi zwróciłem się do uczestników uroczystości Jubileuszu 180–lecia TLW w grudniu 2000 roku:

W czasie II wojny światowej członkowie TLW ginęli w obozach koncentracyjnych, byli mordowani na Pawiaku, w Katyniu, w gettach, wielu poległo w czasie powstania warszawskiego. Zginęło około 300 członków Towarzystwa. A jednak, pomimo terroru i eksterminacji, TLW nie zaprzestało swojej działalności, udzielano pomocy żołnierzom Polski Walczącej, działała Rzeczpospolita Ujazdowska, kwitło tajne nauczanie.

Świadkami tamtych lat są członkowie Koła Lekarzy i Medyków Uczestników Powstania Warszawskiego. Charakterystyczne dla postawy, dla mentalności tych wspaniałych ludzi jest to, że oni sami określają podejmowane wówczas czyny i działania jako zwykłe, normalne wypełnianie swoich obowiązków wobec Ojczyzny, wobec Polski. I właśnie przez takie rozumienie lekarskich i obywatelskich powinności przez te wszystkie minione dziesiątki lat było tak, iż na miejsce tych, co ginęli, co odchodzili, za każdym razem przychodzili następni i uparcie, nieustępliwie powtarzali: „Jeszcze Polska nie zginęła, póki my żyjemy”. I Polska żyła w nich, i przeżyła. A my, dzięki nim możemy żyć i pracować w wolnym kraju, możemy dzisiaj obchodzić nasze święto.

A teraz i znowu dzięki Nim, możemy cieszyć się otrzymanym, kolejnym niezwykłym darem – tomem „Wspomnień” – osobistych relacji z tamtych lat, pisanych serdecznie i prawdziwie – sercem dla ludzi, z miłością dla Polski.

W tym miejscu zwracam się do Członków Prezydium Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie z Prezesem dr. Andrzejem Włodarczykiem, z gorącym podziękowaniem za przekazaną pomoc finansową istotną dla terminowego wydania „Wspomnień”. Pragnę przy tym podkreślić, iż ważniejszy od materialnego aspektu udzielonej pomocy jest fakt, że decyzję w tej sprawie Izba podjęła bez zwłoki, traktując ją jako wyraz uznania i podziwu dla wielkości zasług Koleżanek i Kolegów, lekarzy i medyków Powstania Warszawskiego których,

składając Im gratulacje za wspaniałe dzieło,

proszę o przyjęcie wyrazów najgłębszego szacunku,

Jerzy Jurkiewicz

Prezes