<< powrót

Medycyna w Powstaniu Warszawskim

Koleżanki i Koledzy!

Koleżanki i Koledzy!

1 sierpnia 1944 r. godz. 17.00, Warszawa – data wpisana w dzieje Narodu i Państwa Polskiego krwią, męstwem i poświęceniem. Od niej rozpoczęła się trwająca przez następne 63 dni walka szlachetności z nikczemnością, wolności z tyranią i zniewoleniem. Powstanie Warszawskie. Zginęło 20 tysięcy żołnierzy, straty ludności cywilnej przekroczyły 200 tysięcy. Hitlerowskie okrucieństwo i zdrada sojuszników zamordowały Miasto. A potem przez długie lata nie wolno było mówić, nie wolno było pamiętać, niepokornych więziono, upartych mordowano.

Ci, którzy przeżyli, stawali się świadectwem, pamięcią, byli prawdą. I wbrew wszystkiemu, wbrew rozsądkowi i logice, niezachwianie wierzyli, że doczekają, ze doczekają Polski, o którą walczyli, dla której tak wielu oddało życie. Wierzyli, że doczekają czasu, kiedy „Alejami z paradą będziem szli defiladą”. Czekali 60 lat. Czekał na tę chwilę żołnierz batalionu „Zośka” pseudonim „Boruta” (Witold Sikorski), czekały na tę chwilę sanitariuszki „Horpyna” (Danuta Senońska-Jakubowska) i „Sławka” (Halina Dudzik-Jędrzejewska), czekał na tę chwilę plutonowy „Andrzej” (Andrzej Zaorski) i lekarz Powstania Stefan Wesołowski, czekała łączniczka „Inka” (Janina Bauer-Gellert). Czekali wszyscy, którzy przeżyli.

Razem z żołnierzami oddziałów szturmowych wolnej Polski wyglądali żołnierze Powstańczych Służb Sanitarnych- lekarze, sanitariuszki, medycy i pielęgniarki. Ci sami, którzy dzień po dniu i noc po nocy w powstańczych szpitalach, punktach opatrunkowych, w piwnicach, na gruzach płonącej stolicy nieśli pomoc i otuchę rannym, chorym, potrzebującym. Niezwyczajne wojsko, którego żołnierze- chociaż bez broni i amunicji- ofiarnością, męstwem i poświęceniem zasłużyli na najwyższy szacunek i uznanie, na miejsce dla Godnych Chwały w Panteonie Narodowej Pamięci.

„Medycyna w Powstaniu Warszawskim” opisuje ich czyny, przypomina zdarzenia i epizody Powstania, jest o Nich. Ale ta ksiązka przeznaczona jest przede wszystkim dla nas, dla naszych dzieci i wnuków. Jest dokumentem, świadectwem i przykładem pojmowania patriotyzmu jako obowiązku wobec Ojczyzny, wobec Polski. Jesteśmy dumni, że właśnie Towarzystwu Lekarskiemu Warszawskiemu przypadł w udziale zaszczyt współorganizowania uroczystości związanych z 60. rocznicą wybuchu Powstania, uroczystości będących wyrazem naszej wdzięczności i uznania, wyrazem hołdu dla dokonań Żołnierzy Powstańczych Służb Sanitarnych, których wraz  z najserdeczniejszymi pozdrowieniami i wyrazami najgłębszego szacunku proszę o życzliwe przyjęcie naszego wydawnictwa.

Jerzy Jurkiewicz

Prezes