Pamiętnik TLW 2010
Doktor med. Adam Bielawski (1935-2009)
Wiesława Granowska
W dniu 26 grudnia 2009 r. zmarł długoletni członek Zarządu TLW dr n. med. Adam Bielawski.
Urodził się dnia 10 stycznia 1935 r. w Warszawie. W czasie okupacji uczęszczał do szkoły przy ul. Wilanowskiej. W 1943 r. został wysiedlony wraz z rodzicami przez Niemców z Czerniakowa na Wolę. Powstanie Warszawskie zastało go na Woli, skąd z matką 6 sierpnia przeszedł do Śródmieścia. Matka z powodu choroby została umieszczona w szpitalu KB-AK przy ul. Boduena. Podając się za 12-latka, został przyjęty 12 sierpnia 1944 do II batalionu KB-AK i przyjął pseudonim „Mały”. Otrzymawszy funkcję łącznika w batalionie „Jur – Radwan” między Komendą Główną KB-AK i Komendą Główną AK, przenosił meldunki i rozkazy do oddziałów KB-AK na ul. Moniuszki, do batalionu „Sokół” KB-AK na ul. Nowogrodzką, do Dowództwa Powstania w budynku PKO. Dostarczał z aptek leki i środki opatrunkowe do szpitali przy ul. Boduena i Mariańskiej.
W dniu 29 sierpnia, prowadząc kolumnę transportową z żywnością, lekami i bronią dla zgrupowania KB-AK i szpitala, na ul. Ordynackiej został ciężko ranny w głowę, kręgosłup i nogę. Leczony w szpitalach na Kopernika i Szczyglej, po upadku Powiśla przeniesiony pod opieką sióstr szarytek trafił do szpitala w Milanówku, gdzie przebywał do 10 października 1944 r.
Był najmłodszym uczestnikiem Powstania Warszawskiego.
Wrócił do Warszawy 19 stycznia 1945 r. Po skończeniu szkoły podstawowej uczęszczał do liceum imienia Stefana Batorego, które w 1951 zostało zlikwidowane. Maturę zdał w liceum im. Górskiego w 1953.
W 1953 zaczął studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie. Dyplom lekarza uzyskał w 1960 r. Początkowo pracował jako lekarz ogólny, następnie przez dwa lata odbywał przymusową okresową służbę wojskową pracował jako „starszy lekarz pułku” w Modlinie. Od 1965 pracował w Klinice Neurochirurgii Akademii Medycznej w Warszawie, gdzie był nauczycielem akademickim, a od 1974 adiunktem kliniki. W 1972 r. uzyskał specjalizację stopnia II w dziedzinie neurochirurgii. W 1974 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk medycznych; tytuł pracy doktorskiej: „Diagnostyka, leczenie i wyniki operacji glejaków rdzenia kręgowego”.
W 1991 roku otrzymał nagrodę naukową Ministra Zdrowia pierwszego stopnia za cykl prac dotyczących leczenia glejopochodnych nowotworów mózgu. Jest autorem 75 prac naukowych.
Dał się poznać jako bardzo sumienny lekarz, lubiany przez chorych i personel kliniki. Przeszedł na emeryturę w 2001 roku. Nadal utrzymywał kontakty z pracownikami kliniki, uczestnicząc w okolicznościowych spotkaniach.
Był wiceprzewodniczącym swojego środowiska OWKB-AK.
Dr Adam Bielawski został odznaczony Londyńskim Medalem Wojska dnia 15 sierpnia 1948, oraz nadanym w Londynie Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Medalem za Warszawę, Krzyżem Partyzanckim, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką Pamiątkową „Akcji Burza” oraz Odznaką Honorową Za Zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Odznaką „Weterana Walk o Niepodległość”, Odznaką Pamiątkową „Syn Pułku” oraz „Zasłużonemu – Polskie Towarzystwo Lekarskie”.
Był żonaty, jego jedyny syn też jest lekarzem.
Pamiętamy go zawsze uśmiechniętego, chętnego do pomocy, służącego dobrą radą.
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w dniu 07 stycznia 2010 r.