Powstanie Warszawskie i Medycyna tom I

Biogramy: Hanna Bińkowska

Biogramy:

Hanna Bińkowska

Urodzona w 1922 r. Przed wojną czynna w harcerstwie (3 WŻDH – Czarna Trójka), we wrześniu 1939 r. skierowana do harcerskiej placówki łączności, podporządkowanej wojskowej służbie nasłuchu telefonicznego na obszar całego kraju. Po zajęciu Warszawy kontynuowała służbę łączności w konspiracji poza Warszawą, a następnie pracowała jako pielęgniarka w Szpitalu Ujazdowskim, opiekując się żołnierzami rannymi w kampanii wrześniowej.

Po maturze na tajnych kompletach Szkoły im. J.Słowackiego w 1941 rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim Tajnego Uniwersytetu Warszawskiego, łącząc je z uczestnictwem w akcji małego sabotażu. Wiosną 1943 r. została skierowana do BIP Komendy Głównej AK pod pseudonimem Łucja. Po roku (wiosną 1944) wcielona do baonu Zośka przyjmując pseudonim Joanna, objęła drużynę sanitarną w 1. kompanii Maciek.

W czasie walk na Woli, 8 VIII 1944 r., Joanna wraz z Paulinką (HAnna Świerczewska) wyniosły z pola ostrzału ciężko rannego Zagłobę. Za ten czyn obie zostały odznaczone Krzyżem Walecznych. Na Starym Mieście  30 VIII, na ul. Długiej ciężko ranna. Po  operacji w szpitalu przy ul. Długiej 21, została przeniesiona do oddziału szpitalnego przy ul. Miodowej 23. Jej ciężki stan nie pozwalał na przejście kanałami do Śródmieścia. W zbombardowanym i palącym się szpitalu zginęła 2 IX 1944 r.

Dwukrotnie odznaczona Krzyżem Walecznych.

opr. Kazimierz Łodziński, Witold Sikorski, Józef Szamborski